بالاخره رفتم و نتیجه تستام رو توی مرکز آتیه تفسیر کردن و مشخص شد مطلقا دو قطبی نیستم فقط یکم خودشیفتهام و در عین برونگرا بودن حال و حوصله جمعای شلوغ رو ندارم و باعث خستگیم و رفتارهایی میشه که به نظر بقیه عجیبه (مثلا همینجوری که مهمون نشسته میرم مسواک میزنم شب بخیر میگم و میخوابم) به مادرم گفتم میگه خب چیزی نیست همه تک فرزندها خودشیفته ان و اجتماعی نیستن زیاد و مشخصا داشت از فرد خاصی به جز من مینالید و من از خنده غش کرده بودم کف زمین و خب باید بگم پس دلیلی که باعث میشد من همیشه فکر کنم این شخصی که مادرم ازش شاکیه منو بهتر درک میکنه این بوده که اونم یه تک فرزنده و دیگر هیچ!