رفتم بلاگفا و دیدم به‌به یکی از رفقای قدیمی پست گذاشته، اونم دو تا بعد دیدم چه حیف هم کامنتاش بسته است و هم فکر میکنه هیچکس قرار نیست نوشته‌هاشو بخونه، در نتیجه منم بی‌سروصدا از وبلاگش خارج شدم، با اینکه دلم میخواست براش کامنت بذارم یا الان برم اینستاش و بهش دایرکت بدم یکم دلداریش بدم... ولی خب فکر کنم به رو نیارم که خوندم و دیدم بهتر باشه، اگه حرفی بزنم، آرامشش بهم میخوره. ولی خب شما براش دعا کنین.
انصافا اینکه انقدر روحیه و حال هوای آدم‌ها به یه هورمون فینگیلی مرتبطه، یکی از بدترین باگ‌های خلقته!
خدا رو شکر قطعی آب به ۱۲ ساعتم نرسید و بعد از ۱۰ ساعت وصل شد و میتونم این ۱۰ ساعت رو به عنوان یکی از بدترین ساعتای عمرم بگم... تازه ما بخاطر اینکه دکتر به من گفته آب شیر نخور و آب تصفیه شده یا آب معدنی بخور کلی آب معدنی و آب تصفیه و آب مقطر داشتیم ولی خب واقعا بد گذشت و وقتی ساعت ۱ شب بابام گفت آب وصل شده انگار دنیا رو بهم دادن و سریع هم به دوستم پیام دادم آب وصل شد و فردا بیا و اونم گفت میاد و دست و جیغ و هورااا، بعدشم که یار قشنگم زنگ زد و من بخاطر اینکه از صبح باهاش حرف نزده بودم یکم نق زدم و لوس شدم و دیگه حسابی حالم خوب شد و آروم گرفتم و الان واقعا از ذوق رو پا بند نیستم... لطفا برای این یار مظلوم من دعا کنین که بتونه زودتر بدهیاشو بده و انقدرم ماشینش اذیتش نکنه، طفلک هر چی از اسنپ در میاره نصفش حتی بیشتر رو باید بده برای تعمیرات ماشینش... میتونید هم مثلا دعا کنید دولت شعورش برسه به کارمندهاش حقوق درست‌تری بده... اینکه بعضی از کارمندهای دولتی حقوقشون انقدر کمه خیلی ظالمانه است...
خلاصه امیدوارم این سختی زندگیمونم به آسونی برسه... بالاخره خدا خودش گفته ان مع العسر یسرا...
بعدا نوشت: دوباره قرارم با دوستم کنسل شد، این بار از سمت اون! افتاد شنبه... امیدوارم دیگه شنبه طلسم بشکنه...
دقیقا امروز بعد اینکه به دوستم کلی اصرار کردم پاشو بیا خونه ما ببینمت دلم برات تنگ شده آب قطع شد و بعد از پرسیدن از مدیر ساختمان فهمیدم که متاسفانه بخاطر سیل اخیره و منطقه به منطقه دارن قطع میکنن و یه چیزی رو تکه تکه درست میکنن... یا همچین چیزی... خلاصه مجبور شدم زنگ بزنم بگم ببین من هنوز دوست دارم بیای‌ها ولی آب نیست، میخوای بذار بعدا بیا...
