جانیمسانღ

دوست دارم چادرمو ببوسم بذارم کنار اما یه حسیم در درونم هست که میگه خر نشیا یک بخشیش میدونم بخاطر هوگویکه که واکنش بدی داد یعنی انگار حس کرد دیگه منم یکی مثل بقیه‌ام اما خب جدیدا با چادرم درگیرم دیگه مثل قبل نیست برام و میدونمم اگه فاصله بگیرم برگشتن به سمتش سخت میشه اما اینی هم که باشه ولی نخوامش مسخره است چون من به خواست خودم سر کردم و خب این حق رو دارم به خواست خودم سر نکنم به خصوص که میشه بی چادر هم محجبه باشی یکی از دلایل خیلی مهم این تصمیم رفتارمه چون ضد چادره باهاش جور نیست توهین به چادره میخوام آدم باشم‌ها نمی‌تونم بشدت نیاز دارم خودم باشم و وقتی چادر سر میکنم خودم نیستم چون مجبورم خیلی باادب باشم مجبورم سعی کنم غش نکنم از خنده و خب با توجه به شرایط و فشارهای روانی روم سانسور کردن بخشی از خودم به خاطر یه پوشش رو نمیتونم هضم کنم.