انگار بین دوستان وبلاگی یک جور مرام‌نامه بلاگری امضا شده که تحت هر شرایطی با معرفت باشند. امروز بیولوژک اثبات کرد این مرام‌نامه بین همه دوستان امضا شده نه فقط دوستان قدیمی.
واقعا همین به فکر بودن‌ها باعث شدن با همه دلخوریم از محیط وبلاگ نرم. چه چیزی لذت‌بخش‌تر از اینکه دوست جدید وبلاگیت یادش باشه باهاش هم رشته هستی و توی اولین چت خارج از محیط وبلاگ بهت یک لینک بده برای ثبت‌نام فلان کارگاه مفید توی فلان مرکز معروف و معتبر کشور!
تازه من خست و بدجنسیم گل کرده بود نمی‌خواستم به هم دانشگاهی‌هام لینک بدم با اینکه یک دوره‌ی بسیار مفیدی داره که لازم داشتن برای کارسایت نوپا و تازه تأسیس
دانوکس. ولی خب دیدم مگه میشه الگو نگیرم؟ اصلا بعدا چطوری می‌خوام تو چشمای ایکس و ایگرگ نگاه کنم بگم از فلان کارگاه مفید که خیلی هم به دردت می‌خورد خبر داشتم ولی خست به خرج دادم بهت خبر ندادم؟ خلاصه مرسی هستید و کمک می‌کنید از کوالا جان گرفته که همیشه جزوه‌هاش در اختیارم بوده تا ترانه که در اولین چت عضو یک گروه مفیدم کرد تا فاطمه سین جانم که توی اولین چت بهم لینک یک دوره مفید داد یعنی من به جایی برسم بگن کی حامی اصلیت بود باید بگم دوستان بلاگر و بعد خانواده!
اولین نفر هم حریر که یک حرفی زد با کلی حس خوب؛ هر وقت از سختی درس‌ها خسته می‌شم یاد حرف و لبخند حریر می‌افتم من باید بتونم بوعلی بشم! چون حریر گفته رشته بوعلی!
