جمعه ۱۲ مرداد ۹۷ , ۱۶:۵۲
چهارشنبه عصری چون حسابی همه جا کثیف و نامرتب شده بود زنگ زدیم به آقای عین میم که پنجشنبه برای نظافت بیاد و خب کل پنجشنبه درگیر نظافت منزل بودیم برای همین و به خاطر اینکه نظافت تا شب طول کشید تصمیم گرفتیم شام املت بخوریم اما گوجه نداشتیم یعنی فقط دو تا داشتیم و بخاطر رژیم من که قید شده سالاد تحت هر شرایطی باید سر سفره وجود داشته باشد املت ربی پختیم و از ناهار هم مقداری کته مانده بود و نان هم کم داشتیم در نتیجه املت با کته خوردیم وسطای شام حس کردم چقدر مزه میرزا قاسمی جان میدهد این املت جان به خانواده گفتم و گفتند فردا ناهار میرزا قاسمی جان می‌پزیم دختر جان
صبح ساعت هشت بیدار شدم دیدم خبری نیست خوابیدم ساعتی بعد بیدار شدم خبری نبود خوابیدم تا دوازده وقتی بیدار شدم دیدم پدر جان دارن میرن خرید گوجه فرنگی برای میرزا جان و وقتی خواب بودم قرار گذاشته شده میرزا جان توسط پدر پخته بشه خلاصه به کتاب آشپزی رزی مراجعه کردیم و پدر دختری شروع کردیم پختن میرزا جان الان که دارم این پست را می‌نویسم چنان بوی میرزا جانی در سراسر آپارتمان پیچیده که تازه می‌فهمم چرا قدیمی‌ها می‌گفتند که وقتی نان می‌پزی یا هر غذای بوداری اما تاکید بیشتر داشتند روی نان تا هفت خانه این ور و هفت خانه آن ور خانه‌ات باید نان بدهی.
سرچ کردم اسمی که رزی جان در کتابش نوشته بود را پیدا کنم اما پیدا نکردم و حال ندارم برم ببینم چی نوشته بود منتهی رسیدم به تاریخچه میرزا جان قاسمی شاید برای شمام جالب باشد بدانید و آگاه باشید که این غذا را میرزا قاسم خان قاجار که پسر دوستعلی خان معیرالممالک و نوه حسنعلی بیگ بسطامی و حاکم دهه ۱۲۳۰ گیلان بوده است و ذوق آشپزی داشته است بعد از بازگشت از سن پطرزبورگ در سال ۱۲۳۹ برای دفعه اول درست کرده و بعد بخاطر عشق به آشپزی دستور پخت میرزا جان قاسمی را بین مردم گیلان منتشر کرده است.
منبع تاریخچه: ویکی پدیای فارسی و فردا نیوز!
بعداً نوشت: فونت خواناست؟
