اصلا آهنگاشون رو دوست ندارم و به نظرم خیلی شلوغه و با سلیقه ام سازگار نیستن اکثرا به جز این Butter که واقعا خوبه و شکی درش نیست ولی این چند روز علاقه دوستامو دیدم حرفاشون رو شنیدم بابت اینکه گروه BTS وجود داره خیلی خوشحالم! مهم نیست آهنگاشون برای من ناخوشاینده مهم اینه این قدرت رو داشتن به یکسریا انگیزه بدن و دیگه چی میتونه قشنگتر از امیدوار کردن یه آدم به زندگیش باشه؟
دیگه نمیشه بهم گفت زیست شناس! درسته که تا لیسانس ادامه‌اش دادم اما تحصیلات دانشگاهیش همینجا تموم میشه و من میمونم و علایقم گاهی خوندن مقالات زیست شناسی ولی دیگه ادامه‌اش نمیدم چون نه آدم کار گروهیم نه آدم تدریس کردن و نه آدم کار تو آزمایشگاه طبی کار کردن... هر چند که هنوزم معتقدم کار پژوهشی لذتبخشه ولی خب فهمیدم من نمیتونم کار گروهی کنم چون اگه یکی از اعضای گروه زحمات چند ماهم رو فنا کنه نمیتونم زنده بذارمش... حالا گیرم سهوی بوده و خودشم داره از غضه دق میکنه...
اینم اینستای پابلیکمه: niushayaghoubidiaries قرار شده تا آخر سال هر روز یه عکس از خودم بگیرم و اهمیت ندم خوشگلم یا زشتم یا تکراری میشه لوکیشنش (چون بخاطر کرونا تقریبا همیشه خونه‌ام) و به عنوان کپشن یک بخش از خاطرات اون روز یا افکار و احساسات اون روزم رو بنویسم تا اگه کسی زنگ خطری حس کرد و دلش خواست بیاد حرف بزنیم... چون در واقع سال گذشته خیلی روزا به مرگ فکر کردم و کسی نبود حالمو بهتر کنه... دوست داشتین حرفای عجیب غریب من رو بخونین فالو کنین
سلام سلام همگی سلام زندگی سلام! خوبین؟ خوشین؟ سلامتین؟ آقا در راستای سال نو و البته قرن نو فهمیدم که خب دیگه زشته بهانه بیارم بگم از شنبه الان بهترین فرصت برای تغییره پس تصمیم بر این شد که در سال نو که دست بر قضا قرن نو هم هست بیام و استارت یکسری از تغییرات رو بزنم بعد دیدم خب من به تنهایی نمیتونم واقعا و نیاز دارم تشویق بشم هر روز و توسط کسانی که برام مهم باشن و نه توسط خانواده یا غریبه‌ها نه اینکه خانواده مهم نباشن‌ها ولی پدر و مادرها متاسفانه اینجورین که یه سوسک سیاه میارن تو دنیا بعد قربون دست و پای بلورینش میرن منظورم اینه که هر جوری باشی میگن تو بینظیر و شگفت انگیزی و بهت افتخار میکنیم حالا عمیقا گند زدیا ولی اونا برای اینکه حس کنی حامی هستن بازم بهت افتخار میکنن ولی دوستای صمیمی اینجوری نیستن بعد از کلی شوخی و خنده و سر به سر گذاشتن سر گندی که زدی میان و کمکت میکنن و یادت میدن چطوری باید انجام میدادی که درستشه حداقل برای من اینه و سر همین نمیشد روی بابا و مامانم حساب کنم چون متاسفانه تحت هر شرایطی میگن تو خوبی! غریبه‌هام که دیگه نه خرجمو میدن نه خرجشونو میدم نه هم‌خونه‌ایم نه میشناسنم نه میشناسم‌شون در نتیجه با هر درجه از دانش و ادب و بلدیت بخوان نصیحت کنن من فقط عین بز نگاهش میکنم تهشم میگم باشه و بعد کار خودمو میکنم! اما دوستام اینجوری نیستن چون منم جا بزنم اونا دوستن رفیقن دلسوزن و صد البته بدیامم می‌بینن چون هم خودم بهشون اجازه میدم که ببینن هم به هر حال دوستمن و بعضیاشون حتی رازهای تاریکی ازم میدونن که بابا مامانم نمیدونن! خلاصه که یه پیج اینستا زدم که دوستام کمک کنن بهتر شم و عوض کنم یکسری عادات بدمو از طرفیم پیج رو پابلیک گذاشتم تا شاید یکی با دیدن اعتماد به نفسم اعتماد به نفس بگیره و بفهمه خوب باشه یا بد مهم نیست همیشه کسایی هستن که بتونی روشون حساب کنی اگه کسیم نباشه خودت رو داری و مگه خودت بودن چشه؟
راستی این همه حرف زدم یادم رفت بگم سال نوتون مبارک ان شا الله براتون سال خوبی باشه و شروع اتفاقات خفن و زندگی بهتر باشه براتون
