من یه عادت بدی که دارم حذف کردن اکانتای اینستاگرام، تلگرام و وبلاگامه اینجا زیادی هم پایدار بوده و دوام آورده فعلا پستاشو آرشیو کردم و میخواستم همینجا شروع کنم با اسم جدید پست گذاشتن ولی خب بابام گفت به نظرم با توجه به اینکه اسم و آدرست خاصه (اسم نویسندگیم میدونین دیگه حاصل اشتباه و گردن نگیر بودن منه و اصلا چوگویک وجود نداشته قبل از این!) بذار بمونه شاید بعدا دلت براش تنگ شد و خب درست میگه در نتیجه من اینجا رو میذارم باشه با پستای آرشیو شده و شاید یه روزی همینجا ادامه دادم شاید هم نه ولی فعلا تو فکرم که یه وبلاگ جدید ایجاد کنم همونطوری که اینستای فوق خصوصی درست کردم و فقط و فقط ۸ نفر و ۱۳ اکانت رو فالو کردم و با همون اسم یه چنلم زدم بازم فقط همون ۸ نفر توشن، هشت نفری که دلم بهشون قرصه و میدونم هر جوری باشم دوستم دارن و قبولم دارن و درکم میکنن بدون قضاوت و پیش داوری چیزی که این روزها واقعا کم پیدا میشه